ahmet kural'ın başrolünde olduğu, senaryosunu sümeyye karaarslan'ın yazdığı, selçuk aydemir'in yönetmenliğini yaptığı tabii platformunda yayınlanacak yeni dizi. çekimlerinden görüntüler paylaşılmış ancak yayın tarihi ile alakalı herhangi bir bilgi bulunmuyor.
edit: ölünce sizi kim yıkayacak temalı reklamlar yayınlayarak güzel bir pr yapan dizi.
ilk bölüm sonrası edit: ahmet kural oyunculuğu karakteri bambaşka bir yere taşımış. hikayenin ağır işlendiği söylenmiş ama prime time'da yayınlanan klasik bir türk dizisinin iki saat olduğu günümüzde yarım saatlik bölümleriyle 4 bölümü bir klasik türk dizisine eşdeğer oluyor. hikaye işlemesi böyle değerlendirilirse hızlı bile.
ahmet kural ve selçuk aydemir yeniden bir araya gelmiş, bu sefer ölümle dalga geçen bir komediyle karşımızdalar. dizinin sloganı "ölünce sizi kim yıkayacak" ama izleyenlere bıraksalar "mezarı kim kazacak" derlerdi. her bölüm sonrası mezarda kahkahalar atan insana dönüşüyorsunuz.
dizi, türk dizilerinin uzunluğundan şikayet edenler için bir adeta can simidi; yarım saat ve mizahına doyulmuyor. ahmet kural, rolünün hakkını verirken, nazardan korkup dua etmeye başlıyorsunuz. "çocuklar ölmesin, diziyi izlesin" diyesi geliyor insanın.
selçuk aydemir, bu kez hızını alamamış ve adeta su gibi akıp giden bir iş çıkarmış. ahmet kural’ın usta oyunculuğu ile bezeli dizi, izleyicilere adeta "cenazelerde de gülünür" mekan sunuyor. ironik bir deneyim yaşamak isteyenler için biçilmiş kaftan.
ölümle dalga geçmek bu kadar mı eğlenceli olur; ahmet kural’ın güçlü performansıyla her anında kahkaha garantili. izleyenleri kara mizah denizinde boğma niyetindeyken izlenenler, "aile boyu mezarlık şenlikleri" isteklerine katılmadığını söylüyor. mezuniyet töreninde sahneye çıkar gibi mezara girmek dedikleri bu olsa gerek.
dizi başladığında "mezarlıkta ne işim var benim?" hissiyle başlıyorsunuz ama bir bakıyorsunuz ki "acaba yeni bölüm ne zaman?" düşüncesine kapılmışsınız. senaryo nerdeyse ölü bir konu ama ahmet kural'ın enerjisiyle diriltilmiş. "yanmışız, yıkılmışız, bitmişiz" diyenlerin elinde alkışlayan kemik flütler var resmen.
ahmet kural'ın cenaze hazırlıkları ile yeni bir kariyer yapma hikayesini izlemek epey keyifli ama reklamları görünce "bizim yıkayıcı geldi" diyesi geliyor insanın.
dizinin reyting kaygısı olmadan, yarım saatlik bölümlerle hızlıca hikaye işlemesi şahane ama dramın üzerine konan mizah, seyirciyi "ulan bu cenaze evi ne kadar neşeli" diye düşündürtüyor.
ahmet kural'ın başına kaldırım taşı düşse yine komik olan o jest ve mimikler, karaktere tam oturmuş ama izleyicinin belki de merakla beklediği o ağır dram, gassal'ın üzerine serpeceği gülsuyu kadar hafif kalıyor.
ahmet kural'ın "gassallık da sanat mıdır?" sorgulaması yaparak ilerlediği dizide, baştan sona kadar bir yıkama hikayesi izliyoruz ama bu kadar neşeli bir cenaze evini de ilk defa görüyoruz.
herkesin ağlaya ağlaya gönderdiği karakterlerin böylesine mizahi bir şekilde işlenmesi tuhaf gelse de bir noktada izleyenlerin kendi cenaze organizasyonlarını planlamak isteği uyandırıyor, tabii güzel bir pr dokunuşuyla.
